Την Παρασκευή 22 Οκτωβρίου ο δρόμος μου με έβγαλε στο Saint George cafe στην Πλατεία Καρύτση για να περπατήσω εκεί στον ‘’Δρόμο της πεταλούδας’’.
Ο λόγος για το μυθιστόρημα της Γερακίνας Μπουρίκα. Είχα διαβάσει μόνο 41 σελίδες από το βιβλίο της μιας και το είχα λάβει στα χέρια μου το μεσημέρι της ίδιας μέρας. Της το είπα με ένοχο χαμόγελο όταν μου το υπέγραφε. Αυτό που κατάλαβα μια μέρα αργότερα ήταν ότι αν είχα χρόνο θα το είχα τελειώσει μέχρι τις 8 που ξεκινούσε η παρουσίαση του καθώς αυτό το βιβλίο δε με κούρασε ούτε στιγμή παρά μόνο με έκανε φίλη των ηρώων, με συγκίνησε βαθιά και εύστοχα και θα λέω σε όλους πως είναι μια ξεχωριστή ιστορία που οφείλουν να διαβάσουν.
της Αλεξάνδρας Αγγελοπούλου
Γερακίνα διαβάζοντας το βιβλίο σου χάθηκα σε ποικίλες διαδρομές. Εσύ σε τι διαδρομές ζωής έχεις περπατήσει και κατέγραψες όλα αυτά που πλακόστρωσαν τον ‘’Δρόμο της πεταλούδας’’; Υπάρχουν αληθινά ή αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Έχω ζήσει πολλές ζωές σε αυτή τη ζωή μέχρι τώρα, και έχω γνωρίσει ανθρώπους που έχουν μοιραστεί τις δικές τους ιστορίες ζωής μαζί μου. Όλα αυτά είναι ικανά να μου δώσουν ερεθίσματα για να μπορέσω να γράψω πολλές ιστορίες. Σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν διάσπαρτα αληθινά στοιχεία, που με βοηθούν στο κομμάτι της μυθοπλασίας χωρίς όμως να είναι αυτοβιογραφικά.
Η κεντρική σου ηρωίδα η Μαρουσώ ύστερα από την πολλαπλή κακοποίησή της διαλέγει την φυγή. Θεωρείς ότι η φυγή είναι λύση πολλές φορές ακόμα και αν πολλοί την θεωρούν ένδειξη δειλίας;
Η Μαρουσώ έπρεπε να επιβιώσει. Ο μόνος τρόπος να σωθεί από τον εφιάλτη στον οποίο ζούσε ήταν η φυγή. Θέλει τόλμη για να μπορέσει ένας άνθρωπος να ξεκινήσει από το μηδέν ξανά τη ζωή του. Εγώ ένδειξη δειλίας θεωρώ το να μένεις μέσα σε μια κατάσταση που δεν μπορείς να την αλλάξεις και δεν σου αξίζει, απλά και μόνο γιατί νιώθεις ανασφάλεια για το που θα πας όταν βρεθείς μόνος και θα είσαι πια απόλυτα υπεύθυνος για την ζωή σου και το μέλλον σου.
Στο μυθιστόρημά σου αναφέρεται και η σημασία του αγνού έρωτα δίνοντας μια έντονη νότα αισιοδοξίας. Είναι πηγή ζωής για σένα ο έρωτας; Τον θεωρείς τόσο σημαντικό;
Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη για εμένα. Σε κάθε του μορφή.
Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι ότι πολλοί χαρακτήρες σου έχουν καλοσύνη μέσα τους και προσφέρουν μέσα από την καρδιά τους χωρίς να πάρουν. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν σκεφτόμασταν έτσι;
Αυτός θα ήταν ένας ιδανικός κόσμος, όμως δεν ξέρω αν θα τον εκτιμούσαμε. Βλέποντας γύρω μας και το κακό, ίσως μόνο τότε μπορούμε να εκτιμήσουμε σωστά το καλό που θα συναντήσουμε.
Ο τρόπος που ξεδιπλώνεις την ιστορία αυτή στα μάτια του κοινού είναι ξεκάθαρος με απλή γλώσσα χωρίς σκιερές γωνίες. Έχεις παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής; Αν ναι είσαι υπέρμαχη των κανόνων στην συγγραφή;
Δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ κάποιο μάθημα δημιουργικής γραφής. Θεωρώ ότι στη συγγραφή δεν πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Η έμπνευση είναι σαν ένα ελεύθερο πουλί. Πως θα του έβαζες περιορισμό στον τρόπο που πετάει;
Ως νέο άτομο ακούω πολλές φορές γύρω μου πόσο καλύτερα αγνά χρόνια ζούσαν οι παλιότερες γενιές στην Ελλάδα σε σχέση με τώρα. Διαβάζοντας όμως ιστορίες σαν αυτήν αμφιβάλλω αφού ο κόσμος ήταν βουτηγμένος στα πατριαρχικά στερεότυπα. Τι λες για αυτό;
Τα χρόνια του τότε, εξαγνίζονται μέσα από το πέρασμα του χρόνου και χάνουν την πραγματική τους διάσταση νομίζω. Η ρομαντική νοσταλγία για κάτι που πέρασε, στρογγυλεύει τις αιχμηρές γωνίες.
Πιστεύεις ότι με το κίνημα me too θα καταφέρουμε τα επόμενα χρόνια να καταπολεμήσουμε τον σεξισμό και την άποψη ότι το θύμα προκάλεσε το βιασμό του. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ως κοινωνία για να πορευτούμε υγιώς σε αυτό το κομμάτι;
Τα φοβάμαι λίγο τα κινήματα. Ενώ ξεκινούν με αγνές και τίμιες προθέσεις από τα πραγματικά θύματα, καταλήγουν κάποιες φορές κι αυτά προς εκμετάλλευση άλλων σκοπών. Αν καταφέρουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας τον σεβασμό απέναντι στο συνάνθρωπο, πιστεύω ότι θα έχουμε κάνει το πιο σημαντικό βήμα.
Διάβασα στο βιογραφικό σου πως το επάγγελμα μητέρα σε οδήγησε στο επάγγελμα συγγραφέας. Πως έγινε αυτό και τελικά ποιό από τα δύο επαγγέλματα αγαπάς περισσότερο. Ρωτάω αν και νομίζω ξέρω την απάντηση.
Το να είμαι μητέρα, εξακολουθεί να είναι για εμένα ότι πιο σπουδαίο έχω καταφέρει στη ζωή μου. Παρακολουθώντας την συμπεριφορά των παιδιών μου καθώς τα μεγάλωνα, επανήλθαν μέσα μου πολλά ένστικτα που εγώ σαν ενήλικη τα είχα καταπνίξει. Όπως το να τολμώ τα πάντα και το να θέλω να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στα πάντα χωρίς να φοβάμαι. Όπως ακριβώς κάναμε όλοι μας όταν ήμασταν μικροί.
Απόρησα στην παρουσίαση βιβλίου σου όταν άκουσα τον Κ. Κώστα Χαρδαβέλα να λέει ότι δεν ήσουν εύθυμη σε εκπομπή ψυχαγωγίας. Είναι χαμηλών τόνων η Γερακίνα και δεν της αρέσουν τα φώτα;
Δεν είμαι χαμηλών τόνων. Είχα περάσει υπέροχα σε εκείνη την εκπομπή. Απλά πίσω από την σοβαρότητά μου είχα καλύψει το τρακ που ένιωθα γνωρίζοντας για πρώτη φορά τον Κώστα Χαρδαβέλλα από κοντά. Είμαι αρκετά εγωίστρια. Αυτό πώς να τολμήσω να το παραδεχτώ;
Τέλος, ήταν εκπληκτικός ο δρόμος της πεταλούδας. Ετοιμάζεσαι να μας κάνεις να βαδίσουμε και σε άλλους συγγραφικούς δρόμους σύντομα;
Ήδη εδώ και λίγο καιρό έχω αρχίσει να γράφω το πέμπτο μου βιβλίο. Έχω φτιάξει καινούργια παρέα και νιώθω ξανά από την αρχή τον έρωτα της δημιουργίας.
