Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ελληνική μυθολογία εμπνέει καλλιτέχνες και μέσα από τους πολύπλοκους μύθους της δημιουργεί αριστουργήματα γεμάτα πληθωρικότητα και αλληγορία. Είναι σχεδόν αμέτρητα όλα εκείνα τα παραδείγματα που ο καθένας μας ξεχωριστά ανακαλεί στη μνήμη του. Σκηνές και πρόσωπα χαρακτηρίζουν αιώνες, ενώ μέχρι και σήμερα συνεχίσουν να μας ορίζουν. Στα Κανάρια νησιά της Ισπανίας η μυθολογία «ξυπνά» και το άγαλμα του Ποσειδώνα αναδύεται από την θάλασσα και μας διατάζει να υπακούσουμε.
Ο Ποσειδώνας του Τέλντε, της πόλης στην ανατολική πλευρά της Γκραν Κανάρια όπου ανήκει η Μελενάρα, είναι έργο του ντόπιου γλύπτη Luis Arencibia Betancort. Επί 22 χρόνια στέκει γεμάτο κάλλος και ενθουσιάζει τον κόσμο που επισκέπτεται την δημοφιλή παραλία. Το άγαλμα του Ποσειδώνα είναι 4,20 μέτρα και θεωρείται αρκετά επιβλητικό, ώστε να αποτελεί διαφήμιση του πολιτισμού της Αρχαίας Ελλάδας.
Στη μυθολογία που οι πρόγονοι μας με αγάπη έπλασαν – ως σημάδι ευφυΐας και δύναμης, τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, ο σύγχρονος άνθρωπος προσπαθεί να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στον κόσμο του που φθίνει. Σε εκείνον τον πολιτισμό που καθημερινά τραυματίζουμε και κακοποιούμε εμείς οι ίδιοι, όχι σαν «βραβείο» ελληνικό αλλά σαν ένα πανευρωπαϊκό λάβαρο. Μη μπορώντας πλέον να τιθασεύσουμε τα βίαια ένστικτα μας, γεμάτοι αβδηριτισμό, «πετύχαμε» την αμφισβήτηση.
Το άγαλμα του Ποσειδώνα του 21ου αιώνα είναι ένα ακόμα τέχνημα προς τιμήν όλης εκείνης της φαντασίας και επιρροής που δεν θέλουμε να χαθεί. Το άγαλμα του Ποσειδώνα στηρίζεται σε ένα βράχο, τριάντα περίπου μέτρα από την παραλία και μοιάζει σαν να επιστρέφει από την ακτή της Αφρικής. Το χάλκινο άγαλμα του Ποσειδώνα δεσπόζει επιβλητικό στο τρίτο μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Καναρίων στον Ατλαντικό, κρατώντας την Τρίαινα για την οποία μύθοι γεννήθηκαν. Το άγαλμα του Ποσειδώνα, έργο του Λουίς Αρενθίμπια και φόρος τιμής στον θεό της θάλασσας.
Ο Luis Arencibia Betancort, που γεννήθηκε στο Τέλντε το 1946, συνήθιζε να κολυμπά σε αυτή τη θάλασσα ως παιδί και να φτάνει μέχρι την ηφαιστειογενή αυτή ξέρα που τώρα βγαίνει από το νερό. Όταν του ζήτησαν λοιπόν να φτιάξει ένα άγαλμα εκείνος αποφάσισε να δημιουργήσει ένα τετράμετρο μπρούτζινο άγαλμα του Ποσειδώνα για να προστατεύει την παραλία από κάθε κακό.
Στην Ελληνική μυθολογία ο Ποσειδώνας είναι ο θεός της στεριάς και της θάλασσας (και για αυτό ονομάζονταν και Πελαγαίος), των ποταμών, των πηγών και των πόσιμων νερών. Ο Θεός Ποσειδών κατοικεί μερικές φορές στον Όλυμπο, στο παλάτι που του έφτιαξε ο Θεός Ήφαιστος, αλλά κυρίως στο παλάτι του βαθιά στην θάλασσα, μαζί με τη γυναίκα του, τη Νηρηίδα Αμφιτρίτη. Θεωρούνταν προστάτης των ναυτικών και των ψαράδων κι ακόμα, σαν υπεύθυνο για γεωλογικά φαινόμενα όπως τους σεισμούς, του προσφέρονταν θυσίες και επικλήσεις για τη σταθερότητα του εδάφους και την ασφάλεια των κτιρίων. Σύμβολά του ήταν η τρίαινα, το ψάρι (συνήθως τόνος ή δελφίνι) και σπανιότερα το άλογο ή ο ταύρος.
Το άγαλμα του Ποσειδώνα του Τέλντε είναι ένα αξιοθαύμαστο δημιούργημα που προβάλει μέσα από την θάλασσα όταν επικρατεί νηνεμία. Μάλιστα, το συγκεκριμένο θαλάσσιο άγαλμα είναι γνωστό πως εμφανίζεται και χάνεται ανάλογα, μέσα στη θάλασσα, χαρίζοντάς μας υπέροχες εικόνες. Ως φόρο τιμής λοιπόν της νέας τάξης πραγμάτων, του νέου κόσμου, και του σύγχρονου Έλληνα, θυμόμαστε την ιστορία και τον αρχαίο πολιτισμό έχοντας πάντα εργαλείο τη σύνεση και την επιμονή να αναπτύξουμε καινούργιες ιδέες και βιώματα.
