Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε την άνοιξη, η ίδια και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν πως η χειρότερη ξηρασία που πλήττει τη Δύση τα τελευταία τουλάχιστον 1.200 χρόνια έχει αποδυναμώσει δραματικά τα δέντρα. Ενώ τα «αχόρταγα» σκαθάρια φλοιού -που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ακίνδυνα για τα bristlecones- έδωσαν τη χαριστική βολή στα δάση των αιωνόβιων πεύκων.
Αφού άντεξαν χιλιετίες θεομηνιών και καταστροφών, η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή αποδείχτηκε ολέθρια για τα αρχαία αυτά δέντρα.
Η υπερθέρμανση του πλανήτη με την άνοδο των θερμοκρασιών προκάλεσε «έκρηξη» στους πληθυσμούς εντόμων που απειλούν τα πεύκα και μείωσε την ικανότητα αυτοπροστασίας τους, εξηγούν οι επιστήμονες.
«Αυτό είναι προπομπός τού τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον» προειδοποιεί η Μίλαρ.
«Αν δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην καταστροφική υπερθέρμανση οι επιδέξιοι αυτοί επιζήσαντες της φύσης, τι σημαίνει αυτό για την υπόλοιπη ζωή στον πλανήτη; Κι αν η ανθρωπότητα δε λάβει υπ’όψιν της την προειδοποίηση από αυτούς τους “πεσόντες” ηλικιωμένους, τι μπορεί να λέει αυτό για εμάς;» διερωτάται η επιστήμονας.
Κανείς οργανισμός στη Γη δεν είναι γνωστό πως ζει τόσο όσο το συγκεκριμένο είδος πεύκου. Πρόκειται για το μακροβιότερο καταγεγραμμένο δέντρο, ένα καλά κρυμμένο είδος με το εύγλωττο προσωνύμιο «Μαθουσάλας».
«Η παρουσία τους και η σταθερότητά τους και το σθένος τους εκτείνεται πέραν του καιρού μας. Μας υπενθυμίζουν πως ήταν τα πράγματα προτού βρεθούν άνθρωποι εδώ» λέει η Μίλαρ.
Με πληροφορίες από Washington Post
